بگذر ای خواجه و بگذار مرا مست اینجا          که برون شد دل سرمست من از دست اینجا
چون توانم شد از اینجا که غمش موی کشان          دلم آورد و به زنجیر فرو بست اینجا

....................................................................................................................
تا نگوئی که من اینجا ز چه مست افتادم          هیچ هشیار نیامد که نشد مست اینجا
کیست این فتنهٔ نوخاسته کز مهر رخش          این دل شیفته حال آمد و بنشست اینجا

.........................................................................................................................
دل مسکین مرا نیست در اینجا قدری          زانک صد دل چو دل خسته من هست اینجا
دوش کز ساغر دل خون جگر میخوردم          شیشه نا گه بشد از دستم و بشکست اینجا
...........................................................................................................................
از کدامین باغی ای مرغ سحر با من بگوی          تا پیام طایر هم آشیان آرم تو را
من خموشم حال من می‌پرسی ای همدم که باز          نالم و از نالهٔ خود در فغان آرم تو را

..........................................................................................................................
شکوه از پیری کنی زاهد بیا همراه من          تا به میخانه برم پیر و جوان آرم تو را
ناله بی‌تاثیر و افغان بی‌اثر چون زین دو من          بر سر مهر ای مه نامهربان آرم تو را

....................................................................................................................
گر نیارم بر زبان از غیر حرفی چون کنم          تا به حرف ای دلبر نامهربان آرم تو را
در بهار از من مرنج ای باغبان گاهی اگر          یاد از بی برگی فصل خزان آرم تو را

.......................................................................................................................

جوانی بگذرد یارب به کام دل جوانی را          که سازد کامیاب از وصل پیر ناتوانی را
به قتلم کوشی ای زیبا جوان و من درین حیرت          که از قتل کهن پیری چه خیزد نوجوانی را

....................................................................................................................................
تمام مهربانان را به خود نامهربان کردم          به امیدی که سازم مهربان نامهربانی را
چه باشد جادهی ای سرو سرکش در پناه خود          تذرو بی‌پناهی قمری بی آشیانی را

......

یک مهاجر افغان با پسر جوانش در یکی از شهر های امریکا رستورانی باز کرده بود و کارش هم به اصطلاح چوک بود . وی که چندان به زبان انگلیسی بلند نبود فقط به کسه کار میکرد و بعضی اوقات در بین میزها میگذشت و سری هم به عنوان خوش آمدید شور میداد . مگر در لحظات ازدخام و بیروبار گاهگاهی فرمایش میگرفت و غذای آماده شدۀ مشتریان را بروی میزها می گذاشت . شبی از شب ها بمجردیکه بر سر هر میز میرفت ، مشتریان چیزی برایش می گفتند که او صرف اوپن ( Open ) اش را میدانست و بس . مرد مهاجر بفکر اینکه مشتریان از وی می پرسند که این رستوران از ساعت چند تا ساعت چند باز است ، در جواب میگفت : یس ! تونتی فور هورز ایز اوپن ، بت اوری نایت فِرَم تن تو تولف ایز وری ، وری بیزی . (Yes ! 24 hours is open but every night from ten to twelfth is very , very busy. ) مشتریان با شنیدن حرف های مرد همه قهقه می خندیدند . خلاصه اینکار چندین بار تکرار شد تا اینکه پسرش نزدیک آمد و موضوع را از مشتریان پرسید . پسر پس از درک موضوع به پدرش گفت : پدر جان ! زنجیرک پطلون خوده بسته کنین . اینها به شما گفتن که زنجیرک پطلونیت واز اس . باز شما گفتین که 24 ساعت واز اس . مگر هر شب از ساعت 10 تا 12 بسیار ، بسیار مصروف اس

ای هجر مگر نهایتی نیست ترا          وی وعدهٔ وصل غایتی نیست ترا
ای عشق مرا به صد هزاران زاری          کشتی و جز این کفایتی نیست ترا
.....................................................................................................

این دل چو شب جوانی و راحت و تاب          از روی سپیده‌دم برافکند نقاب
بیدار شو این باقی شب را دریاب          ای بس که بجویی و نیابیش به خواب

.....................................................................................................

هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب          هم رغبت از آن شراب چون آتش ناب
ای دل تو عنان ز شاهدان نیز بتاب          کاریست ورای شاهد و شعر و شراب
..............................................................................................................

زان روی که روز وصل آن در خوشاب          در خواب شبی بر آتشم ریزد آب
با دل همه روزم این سؤالست و جواب          کاخر شبی آن روز ببینم در خواب
..........................................................................................................

آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب          دشنام ترا طال بقا بود جواب
جانا پس از این نبینی این نیز به خواب          بر آتش من زد سخن سرد تو آب
......................................................................................................

بوطالب نعمه ای سپهرت طالب          بر تابش آفتاب رایت غالب
در دور زمانه یادگاری نگذاشت          بهتر ز تو گوهری علی بوطالب
....................................................................................................
بس شب که به روز بردم اندر طلبت          بس روز طرب که دیدم از وصل لبت
رفتی و کنون روز و شب این می‌گویم          کای روز وصال یار خوش باد شبت

چند نفر از کوهنوردان بطرف قله ای کوهی روان بودند . سرگروپ شان که لکنت زبان داشت در وسط راه گفت : خ خ خ ... خی خی خی ... اعضای گروپ چند لحظه انتظار کشیدند مگر وقتی دیدند که حرفهایش را گفته نمیتواند بی خیال به راه رفتن شان ادامه دادند . اینکار در مسیر راه چندین بار تکرار شد مگر کوهنوردان بازهم به حرفهای سرگروپ توجه ای نکردند و به رفتار شان ادامه میدادند .
بالاخره وقتی به قله ای کوه رسیدند سر گروپ گفت : خ خ خ خی خی خی خیمه ره ... فراموش ... کدیم ... که ... کتی ... خود ... بیاریم . همه اعضای گروپ با اعصاب خرابی و قهر زیاد گفتند : خی چرا زودتر نگفتی ؟ ناگزیر تصمیم گرفتند که برای آوردن خیمه برگردند .
بمجردیکه حرکت کردند بازهم سر گروپ گفت : ش ش ش شو شو شو ... مگرهمه به راه رفتن خود ادامه دادند و هیچ توجه ای به حرفهای سرگروپ نکردند . وقتی به پایین کوه رسیدند ، سر گروپ که از عقب شان می آمد ، با خنده گفت : ش ش ش ... شو شو شو ... شوخی ... کده ... بودم

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست          تا بندهٔ تو شده‌ست تابنده شده‌ست

زان روی که از شعاع نور رخ تو          خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست

.................................................................................

ماهم که رخش روشنی خور بگرفت          گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت
دلها همه در چاه زنخدان انداخت          وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت

.................................................................................................

نی قصهٔ آن شمع چگل بتوان گفت          نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از آن است که نیست          یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

..........................................................................................................

اول به وفا می وصالم درداد          چون مست شدم جام جفا را سرداد
پر آب دو دیده و پر از آتش دل          خاک ره او شدم به بادم برداد
..........................................................................

چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود          نرگس به هوای می قدح ساز شود
فارغ دل آن کسی که مانند حباب          هم در سر میخانه سرانداز شود

..................................................................................................

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را          که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا          تفقدی نکند طوطی شکرخا را

............................................................................................

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل          که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر          به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

......................................................................................................

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست          سهی قدان سیه چشم ماه سیما را
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی          به یاد دار محبان بادپیما را

.........................................................................................................

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب          که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ          سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

..................................................................................................................

چون نیست شدی هست ببودی صنما          چون خاک شدی پاک شدی لاجرما
وای ای مردم داد زعالم برخاست          جرم او کند و عذر مرا باید خواست

.........................................................................................

مرغی به سر کوه نشست و برخاست          بنگر که از آن کوه چه افزود و چه کاست
بی غم دل کیست تا بدان مالم دست          بی غم دل زنگیان شوریدهٔ مست

................................................................................................

جز درد دل از نظارهٔ خوبان چیست          آنرا که دو دست و کیسه از سیم تهیست

فاساختن و خوی خوش و صفرا هیچ          تا عشق میان ما بماند بی هیچ

..........................................................................................................

آنرا که کلاه سر بباید زد و برد          زانست که او بزرگ را دارد خرد
آنجا که مرا با تو همی هست دیدار          آنجا روم و روی کنم در دیوار

.......................................................................................................

تا با تو تویی ترا بدین حرف چه کار          کین آب حیاتست ز آدم بیزار
گر من به ختن ز یار وادارم دست          باورد و نسا و طوس یار من بس

..........................................................................................................

فاساختن و روی خوش و صفرا کم          تا عهد میان ما بماند محکم
من گبر بدم کنون مسلمان گشتم          بد عهد بدم کنون به فرمان گشتم

................................................................................................................

جایی که حدیث تو کند خندانم          خندان خندان به لب برآید جانم
اشتربان را سرد نباید گفتن          او را چو خوشست غریبی و شب رفتن

.......................................................................................................................

از ترکستان که بود آرندهٔ تو          گو رو دیگر بیار مانندهٔ تو
زلفت سیهست مشک را کان گشتی          از بس که بجستی تو همه آن گشتی

.....................................................................................................................

گر آنچه بگفته‌ای به پایان نبری          گر شیر شوی زدست ما جان نبری
هر جا که روی دو گاو کارند و خری          خواهی تو بمرو باش خواهی بهری
آراسته و مست به بازار آیی          ای دوست نترسی که گرفتار آیی

................................................................................................................

چو خاک بر سر راه امید منتظرم          کزان دیار رساند صبا نسیم وفا
برای کس چو نگردد فلک بی‌تقدیر          عنان خویش گذارم به اقتضای قضا

.........................................................................................................

میان صومعه و دیر گر چه فرقی نیست          چو من به خویش نباشم چه اختیار مرا
کسی که بر درمیخانه تکیه گاهی یافت          چه التفات نماید به مسند دارا ؟
خوش آنکسی که درین دور میدهد دستش          حریف جنس و می صاف و گوشهٔ تنها

...........................................................................................................................

گذشت آرزو از حد بپای بوس تو ما را          سلام مردم چشم که گوید آن کف پا را
تو می‌روی و زهر سو کرشمه می‌چکد از تو          که داد این روش و شکل سر و سبز قبا را

.................................................................................................................

برون خبر لم دمی تا برآورند شهادت          چو بنگرند خلایق کمال صنع خدا را
چو در جفات بمیرم بخوانی آنچه نوشتم          بر آستان تو از خون دیده حرف وفا را

............................................................................................................

فلک که می‌برد از تیغ بند بند عزیزان          گمان مبر که رساند بهم دویار جدا را
در آن مبین تو که شور است آب دیده عاشق          که پرورش جز از ین آب نیست مهر گیا را
صبا نسیم تو آورده و تازه شد دل خسرو          چنین گلی نشگفتست هیچ‌گاه صبا را

.................................................................................................................................

دیوانه میکنی دل و جان خراب را          مشکن به ناز سلسلهٔ مشک ناب را
آفت جمال شاهد و ساقیست بیهده          بد نام کرده‌اند به مستی شراب را

..............................................................................................................

خونابه میچکاندم از گریه سوز دل          خوش گریه‌ای است بر سرآتش کباب را
خسرو ز سوز گریه نیارد نگاهداشت          آری سفال گرم به جوش آرد آب را

.................................................................................................................

سکندر که صیتش جهان را گرفت          بسیط زمین و زمان را گرفت
چو گرد جهان گشتن آغاز کرد          به کشورگشایی سفر ساز کرد

.............................................................................................................................

ز دیدار او مادرش ماند باز          بر او گشت ایام دوری دراز
تراشید مشکین رقم خامه‌ای          خراشید مشحون به غم نامه‌ای

...........................................................................................

سر نامه نام خداوند پاک          فرح‌بخش دل‌های اندوهناک
فرازندهٔ افسر سرکشان          فروزندهٔ طلعت مهوشان

..................................................................................

به صبح آور شام هر شب نشین          حرارت بر هر دل آتشین
وز آن پس ز مادر هزاران سپاس          بر اسکندر آن بندهٔ حق شناس

..........................................................................................

بر او باد کز حد خود نگذرد          بجز راه اهل خرد نسپرد
خیال بزرگی به خود گو مبند!          که بر خاک خواری فتد خودپسند

.................................................................................................

چرا دل نهد کس بر آن ملک و مال          که خواهد گرفتن به زودی زوال؟
کف بسته مشت است و آید درشت          ز دارنده بر روی خواهنده مشت

........................................................................................................

مکن عجب را گو به دل آشیان!          که دین را گزندست و جان را زیان
بسا مرد کو دم ز تدبیر زد          ولی بر خود از عجب خود تیر زد

................................................................................................

جهان کهنه زالی ست زیرک‌فریب          به زرق و دغا خویش را داده زیب

نداند کس از صلح او جنگ او          به نیرنگ‌سازی‌ست آهنگ او

..................................................................................................

نشد خانه‌ای در حریمش به پای          که سیل حوادث نکندش ز جای
بنایی برآورده در چل‌چله          نگونسار سازد به یک زلزله

.............................................................................................

به هر کس که در بند احسان شود          چو طفلان ز داده پشیمان شد
کند رخنه در سد اسکندری          کند از گل آنگه مرمت‌گری
در او یک سر موی، تمییز نیست          تفاوت کن چیز و ناچیز نیست

جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا          ذره است این، آفتاب است، آن کجا و این کجا
دست ما گیرد مگر در راه عشقت جذبه‌ای          ورنه پای ما کجا وین راه بی‌پایان کجا

........................................................................................................................
ترک جان گفتم نهادم پا به صحرای طلب          تا در آن وادی مرا از تن برآید جان کجا
جسم غم فرسود من چون آورد تاب فراق          این تن لاغر کجا بار غم هجران کجا

........................................................................................................................
در لب یار است آب زندگی در حیرتم          خضر می‌رفت از پی سرچشمهٔ حیوان کجا
چون جرس با ناله عمری شد که ره طی می‌کند          تا رسد هاتف به گرد محمل جانان کجا

...................................................................................................................
گل خواهد کرد از گل ما          خاری که شکسته در دل ما
از کوی وفا برون نیائیم          دامن‌گیر است منزل ما

..................................................................................
مرغان حرم ز رشک مردند          چون بال فشاند بسمل ما
نام گنهی نبرد تا کشت          ما را به چه جرم قاتل ما

..................................................................................
کار دگر از صبا نیامد          جز کشتن شمع محفل ما
بی‌رحمی برق بین چه پرسی          از کشته ما و حاصل ما

.......................................................................................
مهی کز دوریش در خاک خواهم کرد جا امشب          به خاکم گو میا فردا، به بالینم بیا امشب
مگو فردا برت آیم که من دور از تو تا فردا          نخواهم زیست خواهم مرد یا امروز یا امشب

..........................................................................................................................
ز من او فارغ و من در خیالش تا سحر کایا          بود یارش که و کارش چه و جایش کجا امشب
شدی دوش از بر امشب آمدی اما ز بیتابی          کشیدم محنت صد ساله هجر از دوش تا امشب

...............................................................................................................................
شب هجر است و دارم بر فلک دست دعا اما          به غیر از مرگ حیرانم چه خواهم از خدا امشب
چو فردا همچو امروز او ز من بیگانه خواهد شد          گرفتم همچو دیشب گشت با من آشنا امشب

نرم افزاری مفید و در خور توجه برای تولید تصاویر متحرک با فرمت گیف gif ، البته برنامه image ready هم که به همراه فتوشاپ نصب می شود همین کار را می کند ولی این برنامه از نظر کابرد سریع و آسان چیز دیگریست و حتی باعث شده برخی آن را نرم افزار شماره یک تولید تصاویر گیف برای طراحان وب بنامند؟! به خصوص که در ورژن جدید آن خاصیت " بکش و بنداز" یا همان "drag-هم به برنامه اضافه شده است

دانلودكنيد